Adventure may hurt...

Adventure may hurt… but monotony will kill you. Deze uitspraak hangt aan de wand bij ons thuis en ik kan niet anders dan het ermee eens zijn. Het avontuur ziet er op mijn foto’s en blogs natuurlijk geweldig uit, maar soms doet het best even pijn. Het zijn altijd de kleine dingen die mij soms even helemaal moe maken. Twee zussen die op een bankje selfies maken, iemand met dezelfde parfum als mama, een irritant broertje in de trein die zijn zus pest of een man in pak die me aan pap doet denken. Maar ook: een geblokkeerde creditcard, weer een verkeerde bus, ’s avonds alleen op straat de weg vinden en niks van je onderzoek snappen. In je eentje naar een feestje gaan, niemand kennen en het eerste halfuur werkelijk proberen te overleven. Tussen een groep wildvreemde mensen lunchen die je je collega’s moet noemen maar die aanvoelen als complete vreemdelingen. Zien dat ze allemaal bevriend zijn en realiseren dat jouw vrienden aan de andere kant van de planeet nu ook samen zo veel lol hebben. Al deze kleine dingetjes bij elkaar maken soms echt dat je bijna op het punt staat in tranen uit te barsten. Maar uiteindelijk zijn het niet deze dingen die je “killen”, het zijn juist deze dingen die het uiteindelijk spannend maken en houden. Het is de “monotomy” waar je op de lange termijn moe van wordt. Ik weet dat ik NL heb verlaten om aan die “monotomy” te ontsnappen. Het avontuur doet niet alleen een beetje pijn soms, ik heb daarin ook een nieuw stukje Loes gevonden. In het reizen, nieuwe werelden, verdwalen, vreemde mensen ontmoeten, grenzen verleggen en uit je comfortzone stappen heb ik een nieuw soort thuis gevonden. Ik weet ook dat ik vanaf nu altijd op zoek zal gaan naar dat stukje avontuur omdat het me gelukkig maakt en het leven er geweldig van wordt. Want tussen al die vreemde mensen en die verdwaalde uren maakte ik nieuwe vrienden.

En met die vrienden heb ik kennis gemaakt met zoveel nieuwe mooie dingen. Deze week ben ik veel in Manly geweest. Voor sommige mensen is een strand een strand, voor anderen een levensstijl. Mannen die in dure auto’s ’s ochtends om 5.30 voor het strand parkeren, hun surfplank van het dak halen en wat golven pakken in de eerste zonnestralen van de dag. Vervolgens hun pak aan en snel naar kantoor. En dan de zongebruinde jongens met lang blond haar in hun wetsuits met surfplank of op hun skateboard wanneer er geen golven zijn. Zout in het gezicht, zand overal and not a care in the world: wat een leven! En ik heb (los van de lange stagedagen) weer lekker dat leven geleefd. Doordeweeks eten op het strand, vrijdag biertjes drinken in het plaatselijke surferscafe. Waar je overigens niet alleen stereotype surfers tegenkomt, maar ook ineens beland tussen een groep mensen uit Uruguay die je wat joints aanbieden en je Spaans op de proef wordt gesteld. Vervolgens moet je overschakelen naar Portugees omdat de Brazilianen half Manly hebben overgenomen. Body-boarden, kayakken in de zee and Stand-up paddleboarden: iedereen heeft zijn eigen hobby in dit “sufers-paradise” maar 1 ding heeft iedereen gemeen: de zon, de zee, het strand, dat is waar het om draait in het leven. Waar het vandaan kwam weet ik niet, maar midden in de nacht hadden we nog steeds energie voor tien en renden we zo hard we konden honderden meters langs de kust, haalden we ijs en chocola en vielen we uiteindelijk bijna in slaap in een vogelnest schommel terwijl we naar de sterren keken.

Zaterdag werden we wakker met zand in ons bed en een grote lach op ons gezicht. Want wat is er nu beter dan wakker worden tussen je vriendinnen, wetend dat je die dag weer nieuw avontuur gaat meemaken? Tijd om walvissen te spotten! Na een klein klimmetje stonden we on top of the world met uitzicht over de oceaan en The Northern Beaches zo ver je kan kijken. We zagen een zeehond en wat grote vissen in de verte bovenkomen waarvan we 98% zeker wisten dat het walvissen waren, of een stel grote dolfijnen haha! Een verse kokosnoot en een ijsje erbij, en wat wil je nog meer?

Zondag werd het tijd voor avontuur op een heel ander niveau en gingen we naar iemand uit India die jarenlang astrologie, meditatie, yoga en nog veel meer bestudeerd heeft en lieten we ons onze levenslijn voorspellen. Ik ben een gelukkig mens, dat was ik altijd al, ben ik nog steeds en het is fijn om te weten dat ik kennelijk “ben geboren als een vogel”. Iemand die altijd dromen heeft, alles uit het leven haalt, overal energie voor heeft en niet op 1 plek stil kan blijven zitten. Dat is de conclusie van bijna twee uur bij dit Indiase mannetje te hebben doorgebracht. Ook al is mijn maandag nog zo prut, je kunt je voorstellen dat ik zondag met een lach in slaap viel.

Adventure may hurt... but monotony will kill you.

Liefs Loes.