"Sophisticated" op de fiets!
Blijf op de hoogte en volg Loes
04 Mei 2016 | Australië, Bells Beach
He Lieve mensen,
Een beetje later dan jullie van me gewend zijn, maar mijn planning werd helaas iets omgegooid door een Australisch griepje (of griep zeg maar gerust).
Na heel wat uren flink doorrijden door droog, vlak, leeg uitgestrekt land (ook wel South Australia), werden de eerste tekenen van bewoning na honderden kilometers toch eindelijk een beetje zichtbaar. Arrived in DE wijnstad van Australie: Adelaide.
Australiers noemen Adelaide graag “saai” en de stad schijnt nog “30 jaar achter te lopen” op de grote wereldsteden Sydney en Melbourne... Als je het de inwoners van Adelaide zelf zou vragen, noemen ze hun stad liever: “sophisticated”, wijn, festivals, relaxed en iets “chiquer” . Helemaal mee eens! Ik vond dat er een hele leuke sfeer in de stad hing die me zelfs een beetje deed denken aan Europa.
Na drie ochtenden de wekker om 5 uur te hebben gezet waren we het er vrijdagochtend over eens dat we wel wat slaap verdiend hadden. In de gedeelde kamer van mijn hostel ben ik maarliefst 8x wakker geworden omdat de rest er wel eerder uit ging, maar hej, ik ben lekker tot 11 uur blijven liggen! Daarna werd het tijd om eens flink de toerist uit te hangen en in de zon een fietsje te huren en de stad door te fietsen. Nou had ik zelf al 4 maand niet gefietst en dat in combinatie met het links rijden maakte me een beetje angstig, maar ik was niks vergeleken met mijn Schotse vriendin die letterlijk JAREN geleden voor het laatste fietste. Allemachtig zeg wat ik heb een paar angstmomenten gehad daar op die drukke wegen (met trams achter je!!!). Nu begrijp ik ook waarom de boete zo hoog is als je geen helm op hebt haha. Hoe eng het ook was, ik heb werkelijk nog nooit zo’n lol op een fiets gehad. We fietsen langs het centraal station, verschillende kerkjes (Adelaide wordt ook wel de City of Churches genoemd), een giga park, het Adelaide “Oval” waar alle grote AFL wedstrijden worden gespeeld en we belanden uiteindelijk bij een chique koffietent waar we oververmoeid zijn blijven hangen de rest van de middag haha!
In “The 20 minute city” schijn je overal binnen 20 minuten vanuit het CBD (Central Bussiness District) heen te kunnen. Binnen 20 minuten naar de Adelaide Hills bijvoorbeeld, een prachtig wijngebied achter Adelaide. Maar twee vrouwen en een kaart, maak van die 20 minuten gerust een uurtje of twee haha! Na een paar verkeerde bussen en routes is het ons toch gelukt om op Mount Lofty te komen, een punt in de Adelaide Hills vanwaar je prachtig uitzicht hebt op de stad, de zee, en het land eromheen! Daarna moesten er natuurlijk wat wijntjes geproefd worden uit de Adelaide Hills.
Een andere plek waar je binnen “20 minuten” kunt zijn, is het strand! Glenelg Beach is erg populair omdat er een trambaan vanuit CBD helemaal tot aan het strand loopt (echt letterlijk). Dat was dus mijn planning voor de zondag. Een dagje genieten van de zon, de zuidkust, een ijsje en het leuke van alleen reizen is: je hebt heel snel praatjes met allerlei vreemde mensen. En zo kwam het dat ik op de terugweg tussen twee bejaarde Nieuw Zeelanders zat naar hun wildste reisverhalen te luisteren, haha!
Na deze vakantie in mijn eentje kan ik wel zeggen dat ik zeker niet alleen ben geweest: zo veel leuke mensen leren kennen! En angsten overwonnen! Want hoe makkelijk het ook allemaal klinkt, het was niet niks om in twee wildvreemde steden met miljoenen inwoners alles zelf uit te puzzelen: maar het is me gelukt!
Eenmaal terug in Sydney heb ik een relatief rustig weekje gehad, op wat flinke party’s na (geen wonder dat ik ziek ben). Woensdag was het Koningsdag en dat moest gevierd worden met een hele bar vol Nederlanders in de Scubar. We hebben serieus de avond van ons leven gehad op Nederlandse muziek terwijl de locals er maar vrij weinig van begrepen.
Om nog even in de feeststemming te blijven hebben we zaterdag een flink huisfeest gegeven, het leek wel een feest uit een film! Compleet met bierpong en een overload een alcohol en vreemde mensen in ons huis. Maar wat een onvergetelijke avond (al zijn sommige mensen de helft al wel vergeten hahaha).
En de mooiste plek om de week af te sluiten was in de Blue Mountains waar mijn Nederlandse vriendinnetje een geheim plekje had ontdekt. Een kleine kanttekening: je moet met locals meeliften om hier te komen. Dus hebben we de stoute schoenen aangetrokken en liftend langs de weg gestaan... Na serieus nog geen 3 minuten was de lift geregeld en kwamen we op een adembenemend punt uit midden in de natuur met uitzicht op meerdere valleien in de Blue Mountains. Van andere locals kregen we de wildste verhalen over waar er overal mensen waren verdwaald en omgekomen maar gelukkig kregen wij een liftje terug naar de “bewoonde” wereld en dat lift-avontuur was weer de perfecte dosis “spanning” om de week af te sluiten!
Liefs, Loes
Een beetje later dan jullie van me gewend zijn, maar mijn planning werd helaas iets omgegooid door een Australisch griepje (of griep zeg maar gerust).
Na heel wat uren flink doorrijden door droog, vlak, leeg uitgestrekt land (ook wel South Australia), werden de eerste tekenen van bewoning na honderden kilometers toch eindelijk een beetje zichtbaar. Arrived in DE wijnstad van Australie: Adelaide.
Australiers noemen Adelaide graag “saai” en de stad schijnt nog “30 jaar achter te lopen” op de grote wereldsteden Sydney en Melbourne... Als je het de inwoners van Adelaide zelf zou vragen, noemen ze hun stad liever: “sophisticated”, wijn, festivals, relaxed en iets “chiquer” . Helemaal mee eens! Ik vond dat er een hele leuke sfeer in de stad hing die me zelfs een beetje deed denken aan Europa.
Na drie ochtenden de wekker om 5 uur te hebben gezet waren we het er vrijdagochtend over eens dat we wel wat slaap verdiend hadden. In de gedeelde kamer van mijn hostel ben ik maarliefst 8x wakker geworden omdat de rest er wel eerder uit ging, maar hej, ik ben lekker tot 11 uur blijven liggen! Daarna werd het tijd om eens flink de toerist uit te hangen en in de zon een fietsje te huren en de stad door te fietsen. Nou had ik zelf al 4 maand niet gefietst en dat in combinatie met het links rijden maakte me een beetje angstig, maar ik was niks vergeleken met mijn Schotse vriendin die letterlijk JAREN geleden voor het laatste fietste. Allemachtig zeg wat ik heb een paar angstmomenten gehad daar op die drukke wegen (met trams achter je!!!). Nu begrijp ik ook waarom de boete zo hoog is als je geen helm op hebt haha. Hoe eng het ook was, ik heb werkelijk nog nooit zo’n lol op een fiets gehad. We fietsen langs het centraal station, verschillende kerkjes (Adelaide wordt ook wel de City of Churches genoemd), een giga park, het Adelaide “Oval” waar alle grote AFL wedstrijden worden gespeeld en we belanden uiteindelijk bij een chique koffietent waar we oververmoeid zijn blijven hangen de rest van de middag haha!
In “The 20 minute city” schijn je overal binnen 20 minuten vanuit het CBD (Central Bussiness District) heen te kunnen. Binnen 20 minuten naar de Adelaide Hills bijvoorbeeld, een prachtig wijngebied achter Adelaide. Maar twee vrouwen en een kaart, maak van die 20 minuten gerust een uurtje of twee haha! Na een paar verkeerde bussen en routes is het ons toch gelukt om op Mount Lofty te komen, een punt in de Adelaide Hills vanwaar je prachtig uitzicht hebt op de stad, de zee, en het land eromheen! Daarna moesten er natuurlijk wat wijntjes geproefd worden uit de Adelaide Hills.
Een andere plek waar je binnen “20 minuten” kunt zijn, is het strand! Glenelg Beach is erg populair omdat er een trambaan vanuit CBD helemaal tot aan het strand loopt (echt letterlijk). Dat was dus mijn planning voor de zondag. Een dagje genieten van de zon, de zuidkust, een ijsje en het leuke van alleen reizen is: je hebt heel snel praatjes met allerlei vreemde mensen. En zo kwam het dat ik op de terugweg tussen twee bejaarde Nieuw Zeelanders zat naar hun wildste reisverhalen te luisteren, haha!
Na deze vakantie in mijn eentje kan ik wel zeggen dat ik zeker niet alleen ben geweest: zo veel leuke mensen leren kennen! En angsten overwonnen! Want hoe makkelijk het ook allemaal klinkt, het was niet niks om in twee wildvreemde steden met miljoenen inwoners alles zelf uit te puzzelen: maar het is me gelukt!
Eenmaal terug in Sydney heb ik een relatief rustig weekje gehad, op wat flinke party’s na (geen wonder dat ik ziek ben). Woensdag was het Koningsdag en dat moest gevierd worden met een hele bar vol Nederlanders in de Scubar. We hebben serieus de avond van ons leven gehad op Nederlandse muziek terwijl de locals er maar vrij weinig van begrepen.
Om nog even in de feeststemming te blijven hebben we zaterdag een flink huisfeest gegeven, het leek wel een feest uit een film! Compleet met bierpong en een overload een alcohol en vreemde mensen in ons huis. Maar wat een onvergetelijke avond (al zijn sommige mensen de helft al wel vergeten hahaha).
En de mooiste plek om de week af te sluiten was in de Blue Mountains waar mijn Nederlandse vriendinnetje een geheim plekje had ontdekt. Een kleine kanttekening: je moet met locals meeliften om hier te komen. Dus hebben we de stoute schoenen aangetrokken en liftend langs de weg gestaan... Na serieus nog geen 3 minuten was de lift geregeld en kwamen we op een adembenemend punt uit midden in de natuur met uitzicht op meerdere valleien in de Blue Mountains. Van andere locals kregen we de wildste verhalen over waar er overal mensen waren verdwaald en omgekomen maar gelukkig kregen wij een liftje terug naar de “bewoonde” wereld en dat lift-avontuur was weer de perfecte dosis “spanning” om de week af te sluiten!
Liefs, Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
