The Great Ocean Road
Blijf op de hoogte en volg Loes
24 April 2016 | Australië, Bells Beach
Dinsdagochtend was het tijd om de stad van graffity, tattoos en koffie te veruilen voor de natuur! Dichtbij Melbourne light het startpunt voor een van de beroemdste roadtrips ter wereld: The Great Ocean Road. De weg is 243 km lang en start aan op de Surfcoasr Highway bij het beroemde surfplaatsje Turquoi, waar drie weken geleden nog The Ripcurl Pro - World Surf League wedstrijden gehouden werden. De Australier Matt Wilkinson ging er met de 1e plek vandoor en nadat alle media en bezoekers dit stadje weer verlaten hebben is het een beetje leeg, op wat gigantische surf-winkels na...
Nadat we een koffie hadden gedronken en de surf-dudes in de winkel even hadden bespied werd het tijd om weer On The Road te gaan!
De hele dag rijden we langs de kust, door national parken en maken we mooie foto-stops. Afgelopen kerst hebben er gigantische bosbranden een groot gedeelte van het gebied platgebrand en de gevolgen daarvan zijn nog goed te zien. Sommige huizen zijn compleet weggevaagd en plekken waar alles in bloei stond zijn nu zwart en kaal... Ondanks dit grote natuurgeweld is de route nog steeds erg mooi en 's avonds komen we dan eindelijk aan bij de plek die al heel lang op mijn verlanglijstje stond: de Twelve Apostles. Zo indrukwekkend om dit te zien met de ondergaande zon! Wat een plaatje!!!!
Na een korte nacht gaat onze wekker om 5.00 om de zonsopgang te zien aan de andere kant van de 12 apostelen. De kustlijn hier heet ook wel The Shipwreck Coast omdat hier heel wat schepen gestrand zijn vanwege de ruige zee en kliffen. De zonsopgang is werkelijk onrealistisch mooi en ik neem me dan ook voor dit nog veel vaker te gaan doen!
Na de zonsopgang rijden we door naar de Bay of Islands, hier is een lange landtong die een tijd geleden is afgebroken en nu los voor de kust ligt. Op zich niet heel bijzonder, toch was dit gigantisch in het nieuws geweest en wel hierom: er bevonden zich namelijk twee mensen op de landtong de dag dat hij afbrak, deze mensen moesten uiteraard gered worden... Iedereen dacht dat het om een stel ging wat hier een zogenaamd "dirty weekend" aan het doorbrengen was (dat gebruiken de aussies om een weekendje weg met je vriend in de natuur te beschrijven hahaha). Toen de reddingsheli en media verschenen waren bleek het inderdaad om een stel te gaan dat een dirty weekend aan het vieren was, alleen waren ze allebei getrouwd: en niet met elkaar! Nou dan zit je daar mooi met zn tweetjes op een rots in de oceaan waar je met geen mogelijkheid vanaf komt terwijl het hele land ervan weet hahahah!
De rest van de dag is het vooral veel rijden: van The Great Ocean Road naar de volgende bestemming... The Grampians. Dit is een groot National Park een beetje landinwaarts, en een belangrijk Aboriginal erfgoed. In hun taal heet het ook wel The Gariwerd en we leren over alle dieren en planten die er leven en hoe de Aborignals zich met bijna niks toch prima in leven konden houden met alles wat de natuur te bieden heeft. We zien honderden kangoeroes maar iedereen is vooral opzoek naar "a big fat grey thing in a tree": de koala! Ondanks alle honderden eucalyptusbomen hadden we niet veel geluk maar toch zag ik aan het einde van de middag een dik, lui, grijs, wollig beest in de top van een boom zitten en hierbij mag ik mezelf officieel feliciteren met mijn eerste koala!!!!
We slapen 's avonds in een hutje in the middle of nowhere aan de voet van The Grampians en wanneer we de afwas doen staat er werkelijk een reuze kangoeroe voor ons raampje naar ons te kijken. Maar je bent en blijft in Australie en daar horen nou eenmaal spinnen bij: dus we hebben ook heel wat afgegild in dat houten oude hutje van ons haha...
De derde dag beginnen we opnieuw met zonsopgang in The Grampians. Met uitzicht over een gigantisch gebied met zowel vlakte als bossen en bergen, en de opgaande zon, krijg ik echt een magisch gevoel en kan ik helemaal begrijpen waarom de aboriginals zo van hun mooie land houden.
Deze dag moet er flink gereden worden om in de avond bij Adelaide aan te komen. Letterlijk honderden kilometers met weilanden, vlaktes en her en der wat spookdorpjes waar koffie en brandstof het enige is wat de moeite waard is om voor te stoppen...
Tijdens onze lunch moeten we (bijna letterlijk) de Emu's van ons afslaan. Een Emu is een gigantische (loop)vogel die familie is van de struisvogel maar alleen in Australie voorkomt. Ze zijn bijna net zo lang als ik en kunnen aggressief achter je eten aanzitten: aangenaam kennis te maken met de Australische schoonheden...
'S Avonds laten we de Emu's, vlaktes en Victoria achter ons en arriveren we eindelijk in the provincie South Australia. Vlak voor de grens moeten we alle groenten/fruit dumpen (bij een Emu boerderij) en daarna zijn we in de meest droge provincie van Australie! Er wonen hier 1.7 miljoen mensen waarvan 70% in Adelaide... Dit is dan ook onze eindbestemming! Ik heb een prachtige week gehad in dit gedeelte van Australie en het is ongelooflijk leuk hoe snel je in zo'n korte tijd vriendinnen kunt maken. Met onze nieuwe groep (een Nederlandse, Schotse en Engelse) drinken we een paar biertjes om te vieren dat we deze Roadtrip overleefd hebben en weer in de bewoonde wereld zijn... A new City, a new Adventure: tijd om Adelaide te gaan ontdekken!
Liefs Loes
Nadat we een koffie hadden gedronken en de surf-dudes in de winkel even hadden bespied werd het tijd om weer On The Road te gaan!
De hele dag rijden we langs de kust, door national parken en maken we mooie foto-stops. Afgelopen kerst hebben er gigantische bosbranden een groot gedeelte van het gebied platgebrand en de gevolgen daarvan zijn nog goed te zien. Sommige huizen zijn compleet weggevaagd en plekken waar alles in bloei stond zijn nu zwart en kaal... Ondanks dit grote natuurgeweld is de route nog steeds erg mooi en 's avonds komen we dan eindelijk aan bij de plek die al heel lang op mijn verlanglijstje stond: de Twelve Apostles. Zo indrukwekkend om dit te zien met de ondergaande zon! Wat een plaatje!!!!
Na een korte nacht gaat onze wekker om 5.00 om de zonsopgang te zien aan de andere kant van de 12 apostelen. De kustlijn hier heet ook wel The Shipwreck Coast omdat hier heel wat schepen gestrand zijn vanwege de ruige zee en kliffen. De zonsopgang is werkelijk onrealistisch mooi en ik neem me dan ook voor dit nog veel vaker te gaan doen!
Na de zonsopgang rijden we door naar de Bay of Islands, hier is een lange landtong die een tijd geleden is afgebroken en nu los voor de kust ligt. Op zich niet heel bijzonder, toch was dit gigantisch in het nieuws geweest en wel hierom: er bevonden zich namelijk twee mensen op de landtong de dag dat hij afbrak, deze mensen moesten uiteraard gered worden... Iedereen dacht dat het om een stel ging wat hier een zogenaamd "dirty weekend" aan het doorbrengen was (dat gebruiken de aussies om een weekendje weg met je vriend in de natuur te beschrijven hahaha). Toen de reddingsheli en media verschenen waren bleek het inderdaad om een stel te gaan dat een dirty weekend aan het vieren was, alleen waren ze allebei getrouwd: en niet met elkaar! Nou dan zit je daar mooi met zn tweetjes op een rots in de oceaan waar je met geen mogelijkheid vanaf komt terwijl het hele land ervan weet hahahah!
De rest van de dag is het vooral veel rijden: van The Great Ocean Road naar de volgende bestemming... The Grampians. Dit is een groot National Park een beetje landinwaarts, en een belangrijk Aboriginal erfgoed. In hun taal heet het ook wel The Gariwerd en we leren over alle dieren en planten die er leven en hoe de Aborignals zich met bijna niks toch prima in leven konden houden met alles wat de natuur te bieden heeft. We zien honderden kangoeroes maar iedereen is vooral opzoek naar "a big fat grey thing in a tree": de koala! Ondanks alle honderden eucalyptusbomen hadden we niet veel geluk maar toch zag ik aan het einde van de middag een dik, lui, grijs, wollig beest in de top van een boom zitten en hierbij mag ik mezelf officieel feliciteren met mijn eerste koala!!!!
We slapen 's avonds in een hutje in the middle of nowhere aan de voet van The Grampians en wanneer we de afwas doen staat er werkelijk een reuze kangoeroe voor ons raampje naar ons te kijken. Maar je bent en blijft in Australie en daar horen nou eenmaal spinnen bij: dus we hebben ook heel wat afgegild in dat houten oude hutje van ons haha...
De derde dag beginnen we opnieuw met zonsopgang in The Grampians. Met uitzicht over een gigantisch gebied met zowel vlakte als bossen en bergen, en de opgaande zon, krijg ik echt een magisch gevoel en kan ik helemaal begrijpen waarom de aboriginals zo van hun mooie land houden.
Deze dag moet er flink gereden worden om in de avond bij Adelaide aan te komen. Letterlijk honderden kilometers met weilanden, vlaktes en her en der wat spookdorpjes waar koffie en brandstof het enige is wat de moeite waard is om voor te stoppen...
Tijdens onze lunch moeten we (bijna letterlijk) de Emu's van ons afslaan. Een Emu is een gigantische (loop)vogel die familie is van de struisvogel maar alleen in Australie voorkomt. Ze zijn bijna net zo lang als ik en kunnen aggressief achter je eten aanzitten: aangenaam kennis te maken met de Australische schoonheden...
'S Avonds laten we de Emu's, vlaktes en Victoria achter ons en arriveren we eindelijk in the provincie South Australia. Vlak voor de grens moeten we alle groenten/fruit dumpen (bij een Emu boerderij) en daarna zijn we in de meest droge provincie van Australie! Er wonen hier 1.7 miljoen mensen waarvan 70% in Adelaide... Dit is dan ook onze eindbestemming! Ik heb een prachtige week gehad in dit gedeelte van Australie en het is ongelooflijk leuk hoe snel je in zo'n korte tijd vriendinnen kunt maken. Met onze nieuwe groep (een Nederlandse, Schotse en Engelse) drinken we een paar biertjes om te vieren dat we deze Roadtrip overleefd hebben en weer in de bewoonde wereld zijn... A new City, a new Adventure: tijd om Adelaide te gaan ontdekken!
Liefs Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
