Bloed, zweet en tranen

Naar de andere kant van de wereld gaan in je eentje is niet alleen maar een feestje... Ondanks dat mijn facebook en blogs vol staan met zonnige strand-foto's en avontuurlijke verhalen, is het ook best hard werken hier. Het niveau op het lab ligt aardig hoog en mijn chineze supervisors zijn niet altijd de makkelijkste mensen om mee te werken. Het feit dat ik geen geboren wetenschapper ben en dat alles in het engels moet maakt dat ik me soms voel alsof ik duizend stappen achter de rest van het lab aanhobbel. En als je lieve moeder, die je normaal peptalks geeft als het even tegenzit, dan ook nog letterlijk duizenden kilometers verderop zit: dan moet je stevig in je schoenen staan om jezelf weer op te vrolijken. Begrijp me niet verkeerd, ik mag niet klagen want ik heb een geweldige tijd hier, maar het is echt niet alle dagen feest ;-) Of eigenlijk is het dat wel, maar dat is omdat je het zelf zo maakt en of je nou in Nederland of in Australie zit, je moet altijd zelf de slingers ophangen.

Tussen alle stranddagen, uitstapjes en feestjes door heb ik al 2 rondes muizen-experimenten gehad, talloze injecties gegeven en heel wat uurtjes in een donkere kamer achter de microscoop doorgebracht. Inmiddels weet ik precies hoe je niertjes in plakjes snijdt, een PAS of H&E kleuring doet en histologie onder een microscoop bekijkt. Volgende week is de derde ronde met experimenten en hopelijk heb ik daarna genoeg resultaten om een mooi verslag te schrijven. Mijn verslag gaat namelijk over de effecten van gezonde vetzuren op Acute Nierschade. Het gezonde vetzuur dat we de muizen geven in onze experimenten is Azijn! Als de resultaten er zijn zal ik jullie up-to-date houden of het de moeite waard is om je drinkfles in vervolg te vullen met azijn in plaats van water haha ;-) Ik ben benieuwd! Ondanks dat mijn chineze begeleiders een beetje moeizaam zijn in hun communicatie, heb ik wel een hele toffe Australische supervisor. Deze week moest ik een korte presentatie geven over mijn resultaten so far en hij had werkelijk speculaas-koekjes meegebracht omdat hij wist dat dat typisch Nederlandse koekjes waren! Hartstikke leuk!

Het was niet alleen (muizen)bloed, zweet en tranen op het lab deze week. Ook buiten het lab werd er behoorlijk gezweet! Ik heb met twee meiden The Coastal Trek gelopen in het Royal National Park. Dit is een prachtige Hike die vanaf Bundeena tot Otford 26 kilometer langs de kust loopt. Maar goed, 3 meiden met een kaart: dat kan natuurlijk nooit goed gaan... en dat ging het ook niet :( Doordat we vanaf het begin een verkeerd pad hadden gelopen, berekenden we dat we nooit op tijd aan zouden komen bij de kampeerplaats voor het donker werd. Maar het voordeel van drie meiden is dan wel weer dat een lift makkelijk gevonden is! En zo kwam het dat we achter in de campervan van 2 jongens belanden die al 5 maanden aan het rondreizen waren in dat busje en die wel wat vrouwelijk gezelschap konden gebruiken ha ha! En dankzij deze twee helden konden we wat van de route smokkelen en kwamen we 20 minuutjes voor het donker aan op de kampeerplek. In 20 minuten een compleet vreemde tent opzetten bleek nog wel even een stressvol klusje maar vlak voor zonsondergang stond ons prachtige tentje dan eindelijk klaar! En wat waren we moe!! Op een compleet verlaten strand kon naakt-nacht-zwemmen natuurlijk niet ontbreken en na een verfrissende duik in de zee pakten we onze slaapzakken om buiten onder de sterrenhemel nog uren te kletsen: het ultieme kampeergevoel! De prijs die we ervoor moesten betalen was een flinke blaar op onze voeten en honderd muggenbulten maar deze kampeer en hike-trip was absolutely amazing!! Trots zaten we met onze backpacks, vieze schoenen en bezwete hoofden in de trein terug naar Sydney... we survived all the snakes and spiders :-)

Zondag konden we van alle spierpijn/blaren geen stap meer vooruit komen dus besloten we het lekker rustig aan te doen en een bezoekje te brengen aan het Australia Museum. Pap, je bent vast enorm trots op me dat ik geheel zonder enige aansporing uit mezelf de keus heb gemaakt een museum te bezoeken! Haha en het was nog leuk ook! Met honderden skeletten van Australische dieren heb ik samen met Iselin (die verpleegkundige is) onze anatomie kennis weer flink opgeschroefd. Ook was het leuk om meer te leren over de Aboriginals en hun prachtige cultuur. De regio Sydney werd bewoond door "The Eora". Ze noemen dit land Garrigarrang, ook wel Sea Country. Ze hebben een prachtige spirituele manier van leven en ik heb vandaag best veel van ze geleerd. Een van de belangrijke boodschappen is: baranyi yagu barrabugu, ook wel "yesterday today tomorrow, look after the country and the country will look after you. Wisdom is acting now for the future of our country".

En met die goede boodschap hoop ik dat jullie allemaal een fijne zondag hebben, geniet ervan en "a big didjarigura (thanks)" to everyone for reading the blog! Dikke kus vanuit Eora ;-)