No Worries Mate
Blijf op de hoogte en volg Loes
21 Maart 2016 | Australië, Sydney
No Worries Mate
Als echte Dutchie kan ik hier soms nog wel even in de stress schieten op het lab: bijtende muizen, kapotte machines, nietszeggende plaatjes onder een microscoop en een hele verzameling chinezen die soms een beetje stug zijn... Ik had even wat “worries” hier. Maar dit is en blijft het land van de “No Worries” , en dat is niet raar met zoveel mooie stranden in een stad. Om die worries te vergeten zijn we heel spontaan dinsdag op ontdekkingsjacht gegaan naar leuke cafeetjes in de suburb Redfern , waar we eindigden met een Peanutbutter-Coockie-Crumble milkshake bij Cafe Milk Bar. Daarna moesten die calorietjes er natuurlijk weer af worden gezwommen dus pakten we de trein naar een van de Southern Beaches “Cronulla” voor wat nachtelijk zwemplezier. Maar na een honderd mega golven over je heen te hebben gekregen en een sterke ‘current’ om tegen in te zwemmen, hadden we daarna natuurlijk wel weer honger. Tijd voor iets wat je ook alleen in Aussie tegenkomt; Golden Gaytime Icecreams : - )
Iedereen kent natuurlijk de Harbour Bridge en het Operahouse aan het water, maar de Sydney Harbour is veel groter dan dat! De North Harbour en Middle Harbour heb ik al zo’n beetje ontdekt (kayakken + ferry-tochtjes), maar het stukje Harbour landinwaarts richting tde Parramatta River was nog nieuw voor mij: op avontuur dan maar! Woensdag stapte ik op een van de tientallen Ferry’s die door de haven varen, op naar Cockatoo Island! Dit kleine eilandje staat op de UNESCO World Heritage List. Aboriginals noemen het eiland ook wel Wa-rea-mah en gebruikten het als uitvalsbasis om te vissen. Toen de Europeanen arriveerden werd het eiland omgetoverd tot gevangenis (eiland-gevangenissen zijn zeer populair hier met alle haaien in de zee). Wij zijn gelukkig geen ex-crimineel tegengekomen en hebben een hele relaxed avond gehad met de zonsondergang op de achtergrond.
Met een stad vol chinezen was het donderdag tijd om zelf de chinees uit te hangen en heel erg Koosvriendloos in mn eentje naar de Chinese Garden of Friendship te gaan, een chineze tuin midden in het centrum. Ironisch genoeg kwam ik hier geen chinees tegen, en ik heb er ook geen vrienden gemaakt maar goed: hebben we dat ook weer gehad ;-)
Vrijdag heb ik mezelf op het werk een hele dag lopen verdedigen als mensen naar mijn weekendplannen vroegen. Op de planning stond namelijk een roadtrip naar Canberra gepland en Canberra heeft onder de Australischer maar 1 reputatie: Saai. Toen Sydney en Melbourne met elkaar vochten om de eer de hoofdstad van Australie te worden, ging Canberra ermee vandoor. En dat tot groot ongeloof van zowel Sydney als Melbourne, die het op dat vlak wel met elkaar eens waren: Canberra is gewoon oer en oersaai. Maar goed het is en blijft de hoofdstad van Australie en het werd tijd om eens met eigen ogen te zien hoe saai deze stad is. Dus zaterdagochtend vertrokken we met een bus vol meiden en 1 gelukkige jongen in alle vroegte naar de saaiste stad van Australie. Met de radio op vol volume en de uitdaging om links te rijden was de roadtrip zelf alles behalve saai. Bij aankomst stond een bezoekje aan het immens populaire cafe Patissez op het programma, waar ze Freakshake’s verkopen. Deze bom van suiker en chocola maakte Canberra nog enigsinds de moeite waard want het Parliament House en the City Centre die we daarna bezochten maakten alle verwachtingen meer dan waar: doodsaai. Rond wat rondjes te hebben gereden trokken we de conclusie dat er echt niks te doen was en dus hup: terug naar onze mooie stad Sydney. Met een relaxed muziekje, een eindeloze rustige snelweg voor me en het mooie Australische landschap heb ik onze Wolli-family veilig teruggereden. Ja dames en heren, dat horen jullie goed: ik heb 2 uur lang aan de linkerkant van de weg gereden zonder ook maar 1 krasje op de auto te hebben veroorzaakt!! Trots trots : - )
Toen we terug waren in de stad hadden we nog geen genoeg van het auto-rijden en besloten we naar de Northern Beaches te rijden om een nachtje in ons stoere busje te slapen op het strand. Na een helse auto-rit van 2 uur dwars door het centrum/langs het operahouse/over de Harbour Bridge en met uitspraken als “Fack I wished we never left the house” en “ Can we please just park here and sleep” en “Google Maps is the worst app ever” kwamen we EINDELIJK aan bij Curl Curl Beach. Oke dat links rijden in een grote stad hadden we even onderschat, maar gelukkig wel overleefd. Onze beloning was een prachtig, gigantisch verlaten strand. Met z’n drieen zaten we in de kofferbak van de auto, dekens en kussens overal, chocola erbij en het geluid van de zee op de achtergrond: het perfecte Aussie-gevoel.
Na een heerlijke nacht op de achterbank werden we, lichtelijk reumatisch, wakker voor de zonsopgang: beter kan het niet! Toen de rit terug naar huis vlekkeloos bleek te gaan, moesten we onze dagelijkse portie avontuur ergens anders zoeken voor die dag... Het resultaat? Cliffjumping in het Royal National Park! Na 1.5 uur rijden vanaf Sydney vonden we in Wattamolla een prachtige klif met diep een waterval die er gewoon om vroeg om er vanaf te springen. Ik ben niet snel bang maar ik kan je wel zeggen: het was hoger als het lijkt op het filmpje hahaha, sjongejonge zeg! Nadat iedereen eindelijk alle bikini-kledingstukken weer op de juiste plaats had, was het wel genoeg geweest voor deze week en hebben we heelrijk met z’n allen pizza besteld en films gekeken om rustig te bekomen van alle avonturen deze week.
Voor alle Almelo’ers: mocht je ooit denken dat je in een saaie stad woont, het kan serieus altijd nog erger, zelfs in Australie, Canberra is officieel saaier dan Almelo haha!!
En voor iedereen die mijn andere blog niet gelezen heeft (arts in spe), hier een linkje:
http://www.artsinspe.nl/actueel/blogs/Blog-1/Blog-Loes-Een-probleempje-Down-Under.htm
Liefs en NO WORRIES MATE!
Als echte Dutchie kan ik hier soms nog wel even in de stress schieten op het lab: bijtende muizen, kapotte machines, nietszeggende plaatjes onder een microscoop en een hele verzameling chinezen die soms een beetje stug zijn... Ik had even wat “worries” hier. Maar dit is en blijft het land van de “No Worries” , en dat is niet raar met zoveel mooie stranden in een stad. Om die worries te vergeten zijn we heel spontaan dinsdag op ontdekkingsjacht gegaan naar leuke cafeetjes in de suburb Redfern , waar we eindigden met een Peanutbutter-Coockie-Crumble milkshake bij Cafe Milk Bar. Daarna moesten die calorietjes er natuurlijk weer af worden gezwommen dus pakten we de trein naar een van de Southern Beaches “Cronulla” voor wat nachtelijk zwemplezier. Maar na een honderd mega golven over je heen te hebben gekregen en een sterke ‘current’ om tegen in te zwemmen, hadden we daarna natuurlijk wel weer honger. Tijd voor iets wat je ook alleen in Aussie tegenkomt; Golden Gaytime Icecreams : - )
Iedereen kent natuurlijk de Harbour Bridge en het Operahouse aan het water, maar de Sydney Harbour is veel groter dan dat! De North Harbour en Middle Harbour heb ik al zo’n beetje ontdekt (kayakken + ferry-tochtjes), maar het stukje Harbour landinwaarts richting tde Parramatta River was nog nieuw voor mij: op avontuur dan maar! Woensdag stapte ik op een van de tientallen Ferry’s die door de haven varen, op naar Cockatoo Island! Dit kleine eilandje staat op de UNESCO World Heritage List. Aboriginals noemen het eiland ook wel Wa-rea-mah en gebruikten het als uitvalsbasis om te vissen. Toen de Europeanen arriveerden werd het eiland omgetoverd tot gevangenis (eiland-gevangenissen zijn zeer populair hier met alle haaien in de zee). Wij zijn gelukkig geen ex-crimineel tegengekomen en hebben een hele relaxed avond gehad met de zonsondergang op de achtergrond.
Met een stad vol chinezen was het donderdag tijd om zelf de chinees uit te hangen en heel erg Koosvriendloos in mn eentje naar de Chinese Garden of Friendship te gaan, een chineze tuin midden in het centrum. Ironisch genoeg kwam ik hier geen chinees tegen, en ik heb er ook geen vrienden gemaakt maar goed: hebben we dat ook weer gehad ;-)
Vrijdag heb ik mezelf op het werk een hele dag lopen verdedigen als mensen naar mijn weekendplannen vroegen. Op de planning stond namelijk een roadtrip naar Canberra gepland en Canberra heeft onder de Australischer maar 1 reputatie: Saai. Toen Sydney en Melbourne met elkaar vochten om de eer de hoofdstad van Australie te worden, ging Canberra ermee vandoor. En dat tot groot ongeloof van zowel Sydney als Melbourne, die het op dat vlak wel met elkaar eens waren: Canberra is gewoon oer en oersaai. Maar goed het is en blijft de hoofdstad van Australie en het werd tijd om eens met eigen ogen te zien hoe saai deze stad is. Dus zaterdagochtend vertrokken we met een bus vol meiden en 1 gelukkige jongen in alle vroegte naar de saaiste stad van Australie. Met de radio op vol volume en de uitdaging om links te rijden was de roadtrip zelf alles behalve saai. Bij aankomst stond een bezoekje aan het immens populaire cafe Patissez op het programma, waar ze Freakshake’s verkopen. Deze bom van suiker en chocola maakte Canberra nog enigsinds de moeite waard want het Parliament House en the City Centre die we daarna bezochten maakten alle verwachtingen meer dan waar: doodsaai. Rond wat rondjes te hebben gereden trokken we de conclusie dat er echt niks te doen was en dus hup: terug naar onze mooie stad Sydney. Met een relaxed muziekje, een eindeloze rustige snelweg voor me en het mooie Australische landschap heb ik onze Wolli-family veilig teruggereden. Ja dames en heren, dat horen jullie goed: ik heb 2 uur lang aan de linkerkant van de weg gereden zonder ook maar 1 krasje op de auto te hebben veroorzaakt!! Trots trots : - )
Toen we terug waren in de stad hadden we nog geen genoeg van het auto-rijden en besloten we naar de Northern Beaches te rijden om een nachtje in ons stoere busje te slapen op het strand. Na een helse auto-rit van 2 uur dwars door het centrum/langs het operahouse/over de Harbour Bridge en met uitspraken als “Fack I wished we never left the house” en “ Can we please just park here and sleep” en “Google Maps is the worst app ever” kwamen we EINDELIJK aan bij Curl Curl Beach. Oke dat links rijden in een grote stad hadden we even onderschat, maar gelukkig wel overleefd. Onze beloning was een prachtig, gigantisch verlaten strand. Met z’n drieen zaten we in de kofferbak van de auto, dekens en kussens overal, chocola erbij en het geluid van de zee op de achtergrond: het perfecte Aussie-gevoel.
Na een heerlijke nacht op de achterbank werden we, lichtelijk reumatisch, wakker voor de zonsopgang: beter kan het niet! Toen de rit terug naar huis vlekkeloos bleek te gaan, moesten we onze dagelijkse portie avontuur ergens anders zoeken voor die dag... Het resultaat? Cliffjumping in het Royal National Park! Na 1.5 uur rijden vanaf Sydney vonden we in Wattamolla een prachtige klif met diep een waterval die er gewoon om vroeg om er vanaf te springen. Ik ben niet snel bang maar ik kan je wel zeggen: het was hoger als het lijkt op het filmpje hahaha, sjongejonge zeg! Nadat iedereen eindelijk alle bikini-kledingstukken weer op de juiste plaats had, was het wel genoeg geweest voor deze week en hebben we heelrijk met z’n allen pizza besteld en films gekeken om rustig te bekomen van alle avonturen deze week.
Voor alle Almelo’ers: mocht je ooit denken dat je in een saaie stad woont, het kan serieus altijd nog erger, zelfs in Australie, Canberra is officieel saaier dan Almelo haha!!
En voor iedereen die mijn andere blog niet gelezen heeft (arts in spe), hier een linkje:
http://www.artsinspe.nl/actueel/blogs/Blog-1/Blog-Loes-Een-probleempje-Down-Under.htm
Liefs en NO WORRIES MATE!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
