Meanwhile in Australia
Blijf op de hoogte en volg Loes
21 Februari 2016 | Australië, Sydney
Time flies when you're having fun, en fun had ik zeker deze week. Het was weer zo'n typische week waarbij je denkt, dat kan je ook alleen in Australie gebeuren...
De week begon rustig met stage en een luie bankhangavond, maar de rust was snel verdwenen toen Malin voor een rondje hardlopen ging (iets wat op zich al redelijk uniek is in dit huis, aangezien iedereen hier nog te lui is om trap te lopen haha). Toen ze terug was en haar schoen uit deed moest ik gewoon huilen van ellende: op haar sok zat een mega dik groot harig zwart (goddank wel dood) ding wat 30 minuten daarover zonder twijfel een dikke spin geweest moest zijn. Sorry dat ik dit verhaal met jullie deel, maar het is onderdeel van mijn mentale verwerkingsproces: GADVERDAMME!
Toen ik net aankwam in Australie checkte ik braaf mijn schoenen op spinnen, maar een mens wordt lui en ik zeker, dus ik checkte ze al weken niet meer: je begrijpt dat ik vanaf nu ALLES check :'-(
Donderdag heb ik de kaart er maar weer bijgepakt, Sydney is namelijk ONGELOOFLIJK groot en ik wil natuurlijk alle hoeken zien. Op naar de hippe wijk Balmain waar mijn Duitse huisgenootje Nadine in een cafeetje werkt. Het koste me een trein, een paar bussen en een ferry om er te komen maar het was leuk om weer een hele andere kant van Sydney te zien. Soms heb je hier echt even het gevoel dat je in een Frans vakantiedorpje bent beland met schattige zeepwinkeltjes en zeilboten in de haven. Maar dan zit je weer op de Ferry terug naar het CBD (central bussiness district) en zie je de miljoenenstad die Sydney is.
Australischer kon de avond haast niet eindigen toen ik met Malin en Marin (een lab collegaatje) naar een Australische film in het Openair Cinema ging. Het was wel een beetje lastig te concentreren op de film met het Operhouse en de Harbourbridge letterlijk op de achtergrond, en duizenden vleermuizen die voor het scherm vlogen (en de "mozzies" die je van je af moest slaan), maar dit was zeker iets wat op mijn bucketlist stond!
Vrijdag zei ik net tegen Malin: ik wil elk strand in Australie wel ontdekken! Daarna kwamen we het volgende feitje tegen: Australie telt 10.685 stranden, je kunt elke dag een nieuw strand bezoeken voor 29 jaar. Dus lieve mensen, tot over 29 jaar dan maar! ;-) Goed, elk strand gaan we dus niet ontdekken maar het werd tijd voor nieuw strand-avontuur. Vrijdag zijn we naar Milk Beach geweest waar we nog een gevalletje "meanwhile in Australia" beleefden. Nadat we al zo'n beetje tot onze nek in de zee stonden kwamen we er ineens achter dat er OVERAL kwallen waren. Aangezien iedereen (en vooral australiers zelf) altijd zegt: "Everything in Australia is made to kill you", kun je begrijpen dat ik de paniek even voelde 50 meter van het strand. Maar mijn Noorse vriendin Malin kent geen angst en ging de kwal aanraken, vastpakken en zelfs naar mijn hoofd gooien. Samen met een paar jongens die dezelfde fout als wij gemaakt hadden, trokken we de conclusie dat de kwallen ongevaarlijk waren en belanden we in een kwallengevecht. Na een halfuurtje kwallengooien was de lol er wel af en ik wilde het niet hardop zeggen maar ik dacht: mijn huid jeukt een beetje. Toen ook de jongens en Malin die symptomen kregen wisten we genoeg: "Everything in Australia is made to kill you". Haha, nou we leven nog maar kwallen raak ik niet meer aan ;-)
Zaterdag begonnen we de dag bij Clovelly Beach, lunchten we bij Gordon's Bay en eindigden bij Coogee Beach waar ik het zoveelste "Meanwhile in Australia" geval te verduren kreeg. Schepijs verkopen ze hier op elke hoek van de straat, maar om een of andere reden is Australie gewoon te warm voor schepijs en smelt het waar je bij staat. De wind en de warmte zorgden ervoor dat ik mijn halve ijsje in mijn gezicht kreeg. Tja hahaha!
Malin is dus mijn Noorse roommate en ze niet alleen de grootste avonturier die ik ken, ze is ook een party-animal: goede combi voor een vriendin :-) Dus gingen we zaterdagavond onze eigen kroegentocht houden: Scubar, Sidebar, Scary Canary, wat een avond. Uiteraard moest de avond eindigen bij de Burgerking (of Hungry Jacks zoals dat hier heet). Grappig was het wel dat onze Malin na de nodige alcohol enorm emotioneel werd toen de buschauffeur ons vertelde dat we ons eten niet mee mochten in de bus, hahah wat zullen mensen ons raar hebben aangekeken.
En om de blog mooi af te sluiten hielp onze huis-salamander ons aan mijn laatste "Meanwhile in Australia" moment. Ja we hebben een huis-salamander, ze heet Denise, leeft onder de bank, niemand krijgt haar te pakken en ze kwam net even hallo zeggen. Gewoon, omdat het kan.
Geniet van jullie zondag :-)
Cheers, Loes
De week begon rustig met stage en een luie bankhangavond, maar de rust was snel verdwenen toen Malin voor een rondje hardlopen ging (iets wat op zich al redelijk uniek is in dit huis, aangezien iedereen hier nog te lui is om trap te lopen haha). Toen ze terug was en haar schoen uit deed moest ik gewoon huilen van ellende: op haar sok zat een mega dik groot harig zwart (goddank wel dood) ding wat 30 minuten daarover zonder twijfel een dikke spin geweest moest zijn. Sorry dat ik dit verhaal met jullie deel, maar het is onderdeel van mijn mentale verwerkingsproces: GADVERDAMME!
Toen ik net aankwam in Australie checkte ik braaf mijn schoenen op spinnen, maar een mens wordt lui en ik zeker, dus ik checkte ze al weken niet meer: je begrijpt dat ik vanaf nu ALLES check :'-(
Donderdag heb ik de kaart er maar weer bijgepakt, Sydney is namelijk ONGELOOFLIJK groot en ik wil natuurlijk alle hoeken zien. Op naar de hippe wijk Balmain waar mijn Duitse huisgenootje Nadine in een cafeetje werkt. Het koste me een trein, een paar bussen en een ferry om er te komen maar het was leuk om weer een hele andere kant van Sydney te zien. Soms heb je hier echt even het gevoel dat je in een Frans vakantiedorpje bent beland met schattige zeepwinkeltjes en zeilboten in de haven. Maar dan zit je weer op de Ferry terug naar het CBD (central bussiness district) en zie je de miljoenenstad die Sydney is.
Australischer kon de avond haast niet eindigen toen ik met Malin en Marin (een lab collegaatje) naar een Australische film in het Openair Cinema ging. Het was wel een beetje lastig te concentreren op de film met het Operhouse en de Harbourbridge letterlijk op de achtergrond, en duizenden vleermuizen die voor het scherm vlogen (en de "mozzies" die je van je af moest slaan), maar dit was zeker iets wat op mijn bucketlist stond!
Vrijdag zei ik net tegen Malin: ik wil elk strand in Australie wel ontdekken! Daarna kwamen we het volgende feitje tegen: Australie telt 10.685 stranden, je kunt elke dag een nieuw strand bezoeken voor 29 jaar. Dus lieve mensen, tot over 29 jaar dan maar! ;-) Goed, elk strand gaan we dus niet ontdekken maar het werd tijd voor nieuw strand-avontuur. Vrijdag zijn we naar Milk Beach geweest waar we nog een gevalletje "meanwhile in Australia" beleefden. Nadat we al zo'n beetje tot onze nek in de zee stonden kwamen we er ineens achter dat er OVERAL kwallen waren. Aangezien iedereen (en vooral australiers zelf) altijd zegt: "Everything in Australia is made to kill you", kun je begrijpen dat ik de paniek even voelde 50 meter van het strand. Maar mijn Noorse vriendin Malin kent geen angst en ging de kwal aanraken, vastpakken en zelfs naar mijn hoofd gooien. Samen met een paar jongens die dezelfde fout als wij gemaakt hadden, trokken we de conclusie dat de kwallen ongevaarlijk waren en belanden we in een kwallengevecht. Na een halfuurtje kwallengooien was de lol er wel af en ik wilde het niet hardop zeggen maar ik dacht: mijn huid jeukt een beetje. Toen ook de jongens en Malin die symptomen kregen wisten we genoeg: "Everything in Australia is made to kill you". Haha, nou we leven nog maar kwallen raak ik niet meer aan ;-)
Zaterdag begonnen we de dag bij Clovelly Beach, lunchten we bij Gordon's Bay en eindigden bij Coogee Beach waar ik het zoveelste "Meanwhile in Australia" geval te verduren kreeg. Schepijs verkopen ze hier op elke hoek van de straat, maar om een of andere reden is Australie gewoon te warm voor schepijs en smelt het waar je bij staat. De wind en de warmte zorgden ervoor dat ik mijn halve ijsje in mijn gezicht kreeg. Tja hahaha!
Malin is dus mijn Noorse roommate en ze niet alleen de grootste avonturier die ik ken, ze is ook een party-animal: goede combi voor een vriendin :-) Dus gingen we zaterdagavond onze eigen kroegentocht houden: Scubar, Sidebar, Scary Canary, wat een avond. Uiteraard moest de avond eindigen bij de Burgerking (of Hungry Jacks zoals dat hier heet). Grappig was het wel dat onze Malin na de nodige alcohol enorm emotioneel werd toen de buschauffeur ons vertelde dat we ons eten niet mee mochten in de bus, hahah wat zullen mensen ons raar hebben aangekeken.
En om de blog mooi af te sluiten hielp onze huis-salamander ons aan mijn laatste "Meanwhile in Australia" moment. Ja we hebben een huis-salamander, ze heet Denise, leeft onder de bank, niemand krijgt haar te pakken en ze kwam net even hallo zeggen. Gewoon, omdat het kan.
Geniet van jullie zondag :-)
Cheers, Loes
-
23 Februari 2016 - 03:27
Marjolein:
Wat een mega fantastische verhalen loes!!!! Echt heel leuk om te lezen.
Man man man, wat word dat straks afkicken voor je zonder strand en surfdudes in Grunnie :O
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
